Trendyol Üstün Lig’in 3’üncü haftasında Rizespor ile Fenerbahçe karşı karşıya geldi. Sarı-lacivertliler, kuvvetli deplasmandan 5-0 üzere rahat bir skorla galip ayrıldı.
Fenerbahçe’nin maç ziyadesiyle ve averajla liderliğe oturduğu gecenin akabinde Milliyet’in usta kalemleri değerlendirmelerde bulundu. Ercan İnanç, sarı-lacivertlilerin performansına hayran kaldı.
İşte Rizespor – Fenerbahçe maçının akabinde yapılan değerlendirmeler…
‘O’ F.BAHÇE ‘BU’ F.BAHÇE İŞTE | ERCAN GÜVEN
Muhtemelen bu sezonki en güzel maç başlangıcıydı Fenerbahçe’nin… En yeterli maç bitirişi ve tabelası olduğu ise kesin!
Sokaktaki büyük bıkkınlığın ve kızgınlığın onlar da farkında olmalıydı.
Tempoluydu. Orta alana hakimdi. Sabırlıydı grup. Zira özgüveni yerindeydi. Geçiş oyunlarının vazgeçilmezi ve üstadı Fred dönmüştü. Onun varlığı öteki futbolcuları ne kadar etkiledi bilemem fakat Szymanski ve İsmail de birer vites üstteydiler güya. Hatta Djiku ve Oosterwolde bile.
Zaten bu sıçramayı yapamasaydı Fenerbahçe, Rize’den Karadeniz’e atlayıp karanlık bir bilinmeze gerçek gidebilirdi.
Rizespor o kadar sert oynuyor, Fenerbahçe her topa sahip olduğunda o denli bezdirici ve acımasız adam adama markaj yapıyordu ki, bırakın gol atmayı geriden oyun kurması bile zordu Fenerbahçe’nin. Bir devrede 17 faul olmuştu maçta.
Zaten maçın heyecanlı lakin durumsuz başlama sebebi buydu.
Fred bu hususa da el koydu. Şimdi 16. dakikada
uzaktan attığı gol ve Rizespor’un tüm gayretine
karşın buna cevap verememesi asıl tesirini maçın ikinci
yarısında gösterdi.
‘F.BAHÇE SAHANIN PATRONUYDU’
Rizespor sürdürülemez gücünü ve hırsını kaybetmeye başlarken Fenerbahçe sahanın patronuydu. 53’te çözülmeye ve geride boşluk bırakmaya başlayan rakiplerin affetmez cezalandırıcısı Dzeko skoru 0-2, alandan farklı haftalarını geri almak isteyen Fred 0-3 yaptı. İsminden Fred’in hat-trick’i; 0-4…
Fenerbahçe’nin oyununa şapka çıkarmak zorunda kalan Rizespor’un kendi kalesine gönderdiği “bonus” ile skor 0-5 oldu ki, gerisinde her futbolcuyu canlı ve oyunun içinde tutmak isteyen Mourinho’nun beş futbolcuyu alana sürmesi vardı. İrfan Can ve En Nesyri en başta.
Görünüşe nazaran rayına oturdu Fenerbahçe’nin şampiyonluk treni. Süratli giden geçsin. Lakin ne Fenerbahçe’nin ne Mourinho’nun traversler üzerinde zıplayan tekerleklerle perişanları oynama hakkı yoktu.
TEK KİŞİLİK DEV TAKIM | BURCU KAPU
Şampiyonluk takımı kuran Fenerbahçe için Göztepe’de tökezledikten sonra Rize’den kayıpsız dönmek değerliydi. Dönemin erken haftalarının en mefkureye yakın oyun imgesini çizen sarı-lacivertliler bu güçlü deplasmandan yalnızca üç puanla değil bir de attığı gol sayısı kadar özgüvenle döndü.
Hocanız Mourinho olunca ekip doğal olarak özgüvenli olur diye düşünebilirsiniz. Lakin hem Lille hem de Göztepe maçında son dakikada yenen goller, hocanın tercihleri soru işaretleri doğurmuştu. Lakin dün tek başına bir oyuncu çıktı ve kadronun hem oyununu, hem temposunu, hem de moralini üst çekti.
O oyuncu Fred. Geçen yıldan beri yokluğu bir yara, grubun hamleye çıkarken de savunmaya geçerken de omurgası. Varlığı ve yokluğu ortasında yalnızca oyun değil arkadaşlarının kişisel performansı da değişiyor. İsmail’in oyununu üst çeken o, kadro uzunluğunu kısaltan o, merkez savunmasını güçlendiren o, atağı başlatan o.
Dün Fenerbahçe geriden topla çıkarken düzgün bir manzara çizdi, orta alanda top kaybına fırsat vermeden oyun ritmini belirledi ve topu ön bölgeye taşıdı. Fakat ön bölgeye geldiğinde bilhassa Tadic ve Dzeko’dan sebep oyun temposu çok düştü. 38 yaşındaki Dzeko dünkü maçla birlikte dönemi 7 maç ve toplam 575 dakika ile açmış oldu.
Gol atmış olmasına aldanmadan söylemek gerekiyor, statik oyunu, kaçırdığı durumlar ve vakit zaman fiziğinin tempoyu kaldırmadığını muhakkak eden imgesi dikkate alınmalı. Hele ki kulübede kıymetli transfer En Nesyri oturuyorken.
Diğer yandan İlhan Palut’un gittiği her kadroya kazandırdığı kimlik, iştahlı futbolu düşününce hocanın bu maçın akabinde başta kaleci Gökhan olmak üzere oyuncuların kişisel performansıyla ilgili bir karar alması kaide duruyor. Rize idarenin süratli bir refleks gösterip saha yerini güzelleştirmiş olması dün Rizespor ismine tek olumlu imajdı.
Ancak tabanı de yenileyip yaptırsan, dünyanın en yeterli hocalarını, en kıymetli futbolcularını da getirsen, hakem performansını muhakkak bir standartta tutamadıkça ülke futbolunu da, ligin pahasını de yükseltmek mümkün değil.
FENERBAHÇE’NİN MERKEZ ORTA ALANI | UZAY GÖKERMAN
Güne Fenerbahçe tarihinin en değerli teknik yöneticilerinden Christoph Daum’un vefat haberi ile başlamıştık.
Daum deyince yakın devir çabucak tüm Fenerbahçe taraftarının aklına şampiyonluklar kazandıran teknik yönetici geliyor olmalıdır.
Fenerbahçe futbol rönesansı 2003’te onunla başladı ve 2010’da da onunla bitti diye bir tespitte bulunursak sanırım kusurlu bir cümle kurmuş sayılmayız.
Şampiyonluklarla birlikte Fenerbahçe’ye kalıcı ve kazandıran bir sistem getirdiğinin de altını çizmemiz gerekiyor.
Bu sistemle birlikte uzunca bir müddet devamlılığı olan, istikrarlı bir kadro manzarasına büründü Fenerbahçe. O denli ki yapılan transferler nokta atışı bu sistemin içinde yerli yerini buldu; kimileri da takım içinde farklı vazifeler üstlenerek pozisyonel manada evrildiler.
Daum sonrasında grubu çalıştırmış olan Zico, Aragones ve Aykut Kocaman da sıkıştıkları periyotlarda bu sisteme geri dönme gereksinimi hissettiler.
Gerçekten çok kıymetli bir futbol adamıydı.
2006’da Denizli’de kaçan şampiyonluğun sarsıntısı ile her şey toz duman olunca o da bir anda ortadan kaybolmuştu. Kalsaydı ve o takım dağılmasaydı Fenerbahçe’nin tarihi nasıl gelişirdi bilemeyiz fakat her manada haksızlıklarla dolu devrin çok kıymetli şahitlerinden biri olarak ortamızdan ayrıldı.
Daum sonrasında Fenerbahçe bir daha hiçbir halde onun vaktindeki istikrarı ve huzuru bulamadı. Bunun 2011 ile başlayan ve hala devam eden süreçle çok yakın ilgisi olmakla birlikte Christoph Daum kalibrasyonunda bir teknik yönetici eksikliği ile teması bulunduğu da kuşku götürmez bir gerçekliktir.
Evet… Fenerbahçe bu dönem tahminen de Daum’dan çok daha meslekli bir teknik yöneticiyle yine bir sistem ve istikrar arayışı içine girdi.
Jose Mourinho bir taraftan yeni bir ülke, farklı bir futbol iklimine alışmaya çalışırken, öbür yandan idaresine teslim edilmiş ekipten beklentileri karşılayacak bir takım yaratma uğraşı veriyor.
Kesinlikle hiç kolay değil…
Geçen haftayı, 2-2 sonuçlanan Göztepe maçı sonrasında Türkiye’nin futbolu kendisinden çok daha düzgün bilen ulemalarının ağır eleştirisi altında geçirdi. Bu türlü vakitlerde ülkenin lisanını bilmemek, onu takip etmemek büyük baht olmalıdır.
2016 yılında Manchester United’ın başındayken Fenerbahçe ile eşleşmiş, kaybettiği maç sonunda da bir gazetecinin “kadro mühendisliği” üzerine sorduğu bir sorusu karşısında “bu ne saçma bir soru” biçiminde bir reaksiyon göstermişti.
Çünkü mühendislik bu ülkede öylesine sahip olduğu kıymetten uzaklara itildi ki futbolu yorumlayanlar için “kadro kurmakla” bir ortaya getirilir oldu.
Şimdi birebir gazeteci, yorumcu, haberci kümesi bu terminoloji ve paradigma ile oyunu, daha beteri de Mourinho’yu kıymetlendiriyor.
Kuşkusuz bu cümlemizden “Mourinho eleştirilmez” sonucu da çıkarılmamalıdır. Elbette eleştirilir fakat hakikat bakış açısı, araç ve donanımlarla.
Bir defa daha burada yineleyeyim; ülkemizde futbol sevilmediği üzere aslında sanıldığı kadar da bilinen bir oyun da değildir.
Bu ülkenin son 30 yılında hala hakemler konuşuluyorsa, onlar işini bitirdikten sonra da tekrar yalnızca onlar konuşmaya devam ediyorsa orada oyunu izleyenlerin bu işi bildiklerini argüman etmeleri “dramatik” bir kendini kandırmadır.
Dün maç 3-0 olduktan sonra Rizespor taraftarının, mesleğinin neredeyse tamamının Rize’de geçtiği kalecilerini evvel ıslıklamaları, peşinden de yuhalamaları da buna çok hoş bir örnektir.
Yine maç oynanırken eski bir hakemin toplumsal medya hesabından maçı “Gökhanbahçe” halinde değerlendirmesi ve yaptığı vurgu çok çarpıcıdır.
Yorumcusu bu türlü olan bir oyunun ülkede gelişmesi mümkün müdür?
Sahada olan biten taktik, kurgu, sistemle ilgilenmeksizin direkt olarak karanlık tarafına dikkat çeken bu şahısların işin vukuu’ndan çok şüu’yu sıkıntı edindikleri ve insanları bununla zehirledikleri ortadadır.
Ayrıca karanlık tarafı her seferinde Fenerbahçe maçlarıyla bir ortaya getirmeleri, bahis başkalarına geldiğinde işin öbür taraflarıyla vakit geçiştirmeleri de tesadüfle açıklanamayacak kadar kasıtlıdır.
İmamın hali bu türlü olunca cemaatin öteki davranmasını beklemek de kuşkusuz kendini kandırmak olacaktır.
İnsan ister istemez kendisine şu soruyu da soruyor. Ortalık bu kadar karanlık ve kirlenmişken, nasıl oluyor da “adamın ciğerini bilecekken kadar bahse hakim olan bu kişiler” herkese namus dersi verecek kadar tertemiz, sütten çıkmış ak kaşık kalabiliyorlar?
Bunun reçetesini çok yeterli biliyoruz elbette!
Peki…
Buraya kadar bizimle kalmayı sürdürmüş okuyucu ile artık futbol üzerine konuşmaya başlayabiliriz sanırım.
Geçen dönem Fenerbahçe’nin Rizespor deplasmanında hangi saha kurallarıyla oynadığını hatırlayınca Ligin üçüncü haftasındaki bu ılıman iklim ve hoş çim kuşkusuz futbolcunun içini rahatlatmış olmalıdır. Saha kaidelerinin her grup için eşit koşullarda olması adil rekabetin bir kesimidir. Bu ayrıntısı her fırsatta konuşmayı sürdüreceğiz.
Fenerbahçe dönem başından itibaren Ferdi’nin yokluğunu kabul ederek yeni bir sistem kurmaya odaklanıyor.
Bu ne demek?
Kanatların aktifliğinin azaltılıp, merkez alanın kalabalıklaştırılarak oyunu kurması manasına geliyor.
Bu kurgunun içinde Szymasnski çok değerli ve kilit oyuncuya dönüşüyor. Geçen sene kaleye çok daha yakın ve gol durumlarının tam içinde olan Polonyalı oyuncu artık üçüncü bölgede gezerek hem baskı yaparak hem de oyunu yönlendirerek etkin bir rol alıyor.
8 numaralı bölgede sahanın her iki yarı alanına basan Fred de Szymanski’nin aktifliğini logaritmik bir biçimde artırırken; İsmail de 6 numarada kazandığı toplarla 8 ve 10 numaranın güvenliğini sağlıyor.
İsmail dün girdiği 10 ikili uğraşın sekizini kazanırken maçı 65/70 üzere çok yüksek bir pas isabetiyle tamamladı.
Merkezin bu kadar aktif ve üretken olduğu bir ortamda kuşkusuz kanatlara fazla iş düşmesi beklenmemelidir.
Fred’in üzerine yüksek isabetli şut ortalamasıyla maçı 3 golle tamamlaması Fenerbahçe’ye farkı getiren etken oldu.
Geçen dönem da Fenerbahçe düzgün bir oyun planı ile başlamış, üst üste gelen sakatlıklar sonucu hem takımın bütünlüğü hem de taktiksel kurgu bozulmuştu.
Burada en kritik rolün Fred’te düğümlendiği gerçeğini artık hepimiz görebiliyoruz ve bu oyuncunun alternatifinin şimdi üretilememiş olması merkezden oyun kurma sisteminin önündeki en büyük mani formunda duruyor.
Sezon uzunluğu düşünüldüğünde her şeyden evvel buraya bir katkı sağlanması hakikat bir transfer idaresi olacaktır diye düşünüyorum.
Fenerbahçe’nin duran top, bilhassa de kornerlere daha fazla çalışması gerekiyor.
Dün Rizespor karşısında çok âlâ çaba eden, koşan, pas ortalarına giren, top kazanan bir Fenerbahçe izledik. Bunların âlâ işaretler olduğu da ortada. Döneme çok erken başlayan ve güç yüklenen kadronun yavaş yavaş bunu alana yansıtacağı görülüyor.
5 gün sonra bir maç var, sonrasında da 15 günlük bir Ulusal ortaya gidilecek. Ortadan sonra da Fenerbahçe’nin biri Avrupa oburu (ertelenmezse) Galatasaray derbisi olmak üzere çok önemli iki sınavı olacak ve bize kadronun düzeyi hakkında değerli fikirler verecektir.